Halte Hertenkamp – dat lammetje

Door Eelco - Boeddhistisch Dagblad

Dat lammetje, daar in de wei langs de weg tussen Leusden Woudenberg waar ik als lijn 80 overheen raas, dat lammetje bestaat nog maar net. De moeder die vlakbij loopt te grazen heeft het een zwarte trui meegegeven. Een trui met onberispelijke, maagdelijke krulletjes. Alleen de tong van de moeder heeft ze nog aangeraakt, toen ze de vliezen en het vocht weg likte. Dat lammetje bokt, rent en gaat dan moe liggen. Zakt eigenlijk zo’n beetje door z’n pootjes. Dat lammetje heeft, zo klein als het is, de wereld verandert. Alleen maar door te zijn.
Het tafereel stemt me droevig. Niet het lammetje maar het feit dat ik niet bij hem ben. Dat we niet samen bokken, om elkaar heen draaien. Dat we niet samen rusten, tegen elkaar liggend, misschien likt het dan even in m’n nek. Dat ik dan z’n vriendje zou zijn.
Het is eigenlijk gek dat zoiets teders, onschuldig en onbevangen, soms ook droevig kan stemmen.